"in" makes all the difference

kagabi, bumaba si charlie sa sala kung saan nanonood kami ni noel ng veronica mars habang nag-uusap. hindi ko malaman kung bakit siya tumatambay kasama namin. madalas naman umaakyat siya agad dahil gabi na at kailangan niyang matulog dahil kung hindi, siguradong mapapagalitan siya. maya-maya, bumaba na si daddy.

daddy: nasabi mo na ba sa ate mo?
charlie: hindi pa.
cla: ang ano?
daddy: kung pwede mo siyang ihatid sa saturday...
cla: bakit? ano meron?
charlie: wala. e kung pupunta ako.
cla: saan nga?!
daddy: kasi may soiree sila sa saturday
noel: yihee!
(sa mga panahong ito, medyo naiinis na nahihiya si charlie)
cla: saan ba?
charlie: sa bahay ng kaklase ko.
cla: saan nga?
charlie: wait. kunin ko yung directory.
daddy: so ok na kayo ha?
cla: somebody's going to lose the pustahan... (excuse my taglish.Ü)
noel: wow, charlie may soiree kayo! gusto mo bihisan ka namin?
charlie: ayoko nga.
cla: yihee...girls!
charlie: hindi maglalaro lang kami ng classmate ko.
noel: charlie, kaya nga may soiree para matutunan mo mag-interact with girls.
charlie: eeeehhhhh...
cla: i'm sure maiinis ang mga girls kapag ganyan.
noel: dapat sumali ka. meron mga seven minutes in heaven...

sa puntong ito isa lang ang paulit-ulit sa utak ko...seven minutes...seven minutes...seven minutes...

lekat! sinong ka-seven minutes ni noel?! ok, ok! hindi pa kami magkakakilala nun pero wala lang. syempre, gusto...wait! scratch that! kailangan! kong malaman.

AND the bigger question is...ano ba nangyayari sa ganun? syet. di pa ako nakaranas sa tanang buhay ko makipag-soiree (btw, ang basa ko dati sa salitang ito ay soy-ri). i am so deprived. blame it on the nuns! kaya pala ako nagkaganito...sabik!

huhuhu. my little brother is growing up! bINata na siya! hanggang ngayon, iniisip ko pa rin bata siya. ang bilis talaga ng panahon. at least may mga times when i can still pretend na little boy pa rin siya. tulad kapag nagpapasama siya sa kwarto niya para matulog. mana sa ate, takot sa dilim at sa pag-iisa. Ü